Why I'd rather write.

Expressing (emotions) is never easy. It never was. It will took you madaming hugot of lakas ng loob just to type and post your thoughts.
(Pero it depends na rin. You know, minsan may mga posts na hindi muna iniisip bago ilabas, and I will not talk about that. Hehe.)
Syempre bago mo ishare, mapapaisip ka muna kung madami bang matutuwa sa posts mo or what. But believe me, if your posts or blog is really from your heart, hindi ka magdadalawang isip i-share.

Kasi it is your happiness. You are talking about YOU. And happiness is real when shared sabi nga sa isang qoutation. Hindi naman mababawasan ang kaligayahan mo kapag sinabi mo sa iba. Minsan nga hindi mo alam, nakaka-inspire ka na pala ng iba. Minsan hindi mo alam madami na palang naga-abang sa mga kwento mo.

Hindi naman porke nag-share ka eh wala ka ng privacy. You know you are inteligent enough to choose what to post. Wala pa yan sa 1/8 ng nalalaman nila sa kabuoan ng buhay mo. You only do it because you're happy doing it. And you want to be remembered. You want to inspire.(Kunyare sarili ko na lang ang ang kinakausap ko. Hehe)

Ako talaga ang tipo ng tao na ayoko masyadong ipakita ang sarili ko at ang mga naiisip ko sa iba, mas gusto ko pang isulat. I do not easily listen sa opinyon ng iba because I know what I am doing. But, there are times na I need to talk too. May social life din naman ako at madaming kaibigan. Minsan kasi drained ka na at ayaw mo na rin kausapin ang sarili mo.
I also realized, when you have personal problems, sarilinin mo na lang.
I know your friends are always willing to help you naman. They are always there but sometimes, minsan, ikaw at ikaw lang din naman ang makakatulong sa sarili mo. I mean, hindi pala sometimes, most of the time pa nga eh.
Or kung hindi mo na talaga kaya, we always have one friend that understands us. Wag mo na ipaalam pa sa iba.

You should lift yourself up and wag kang magpahila sa baba. Ang opinyon mo eh mahalin mo at wag kang makikinig sa iba. Good or bad, atleast sayo yan. Atleast wala kang sisisihin.

Masaya. Masaya ang mabuhay sa sariling mundo. Masaya ang wala kang kinaiilangan, at wala kang pakialam sa sasabihin ng iba. Masarap magpakatotoo.

Mas gusto ko pa talagang isulat na lang ang mga nararamdaman ko kesa mag share sa tao ng as in personal talks. Dito wala kang judgment, dito walang bad vibes, dito malaya ka. Magro-grow ka naman din kahit di mo iexplain ang sarili mo sa iba.

Love yourself first, tapos saka na sila.

💙