Menos Kilig, Más Pag-ibig

¡Que sí!

Kinikilig pa ako syempre. Mahal ko eh. Lalo kapag mang-gugulat sya ng mga salita nyang gustong gusto ko. Tipong, aakalain ko bang makakapagsalita sya ng mga ganon saakin. ☺☺☺☺

Spoiled ako sa words of wisdom nya. Spoiled ako sa walang ubos na paalala at maraming maraming MAHAL KITA. Nakakakilig sya palagi dahil he never fails to be the man I loved kahit nung una pa lang. Kaya ko sya minahal kasi ganyan sya. Kung ano sya. I always respect him being a Man and I cannot change him because he is my type. My kind of guy. If I ask to change him the way I want him to be... sana nakipag in a relationship na lang ako sa sarili ko. Walang pagkakaiba. Di ga?

Been there. Done that. And that's not worth it.

Hindi na 'to kasing kilig noong babago pa lang kami. Noon na ang alam ko lang naman ay bibihira syang mag-online. Noon na ang alam ko lang naman ay basta basta na lang syang susulpot. Nakaka-kilig pag basta na lang tutunog ang messenger ko tapos name nya agad ang makikita ko. Nakakakilig na nakaka-bata na parang babago pa lang talaga kaming magkakilala.
Nakakakilig the way na hindi ako makapaniwalang kami na. I am very sure that until now hindi pa rin ako makapaniwala. But that is not where it will end anyway. Mahal eh. Kaya walang ubos na kilig ito. Walang ubos na amusement.

Noon din, wala akong "masyadong" idea sa mga pinag gagawa nya at sa timetable nya, kelan sya mago-online. Di ba nakaka excite yon. May thrill. Basta na lang sya andyan. Basta na lang tatawag. Talagang halos wala akong pinapalampas na calls nya kasi bukod sa alam kong mahal, eh di ko na din nga alam kung kailan sya uli makakausap. So, very sad ang part na yon. Pero nalampasan ko. Haha.
Siguro ay 3 times ko pa lang naman namiss ang calls nya. Pero grabe sobrang lungkot ko kaya nun.

Kasi ngayon iba na.

Kasi ngayon mas united na kami. Hindi nyo lang mahahalata yon kasi di naman kami sweet sa Facebook. Bibihira nga kaming mag - "i love you" sa comments.
Ngayon may kopya na ako ng schedule ng cruise nila hanggang April. Di ba bongga. So alam ko kung kelan sya makakapag online, kailan hindi.  At buti na lang napakamatandain ko pagdating sa mga ganyang bagay (which is very ironic dahil makakalimutin ako lalo pag para sa sarili ko LOL) at kabisado ko na ang oras ng break time nya at tapos ng trabaho. Andami kong contact numbers nya. Nakakatawag din ako minsan don sa barko, and the cost of calls? Guys, hindi biro. Haha! But pera lang yan. Pero dahil pauwi nga kami,  tipid tipid. Pero di din maiwasan na magtawagan talaga. Pera lang yan at ang oras hindi na maiibalik..lagi kong sinasabi yon sakanya at yun naman din talaga ang prinsipyo ko sa buhay.

At least...

Dami nyang taga hanga. I cannot blame them. Ipinagmamayabang ko sya. He's like a traveler na kung saan saan nakakarating. He's like amazing talaga especially to the people who knows him (they know him too and who he is) lalo at andyan sya sa kinatatayuan nya ngayon. But meeee? Seriously, (alam din to ni Kerk) na hindi ko sya minahal dahil sa ganda ng katayuan nya. I mean baka bonus na din yon. But yung kung ano yung pagkatao nyaaaa? Doon ko sya minahal eh. Napaka hardworking. Napaka ideal man. Napaka KERK. He's my one. Eto na to. Panahon ko na.
Well you guys, kung naka based lang kayo sa paghanga over sa photos nya, hanggang don lang yon. Ako, alam ko ang istorya sa likod ng mga larawan na yun.

Who's gonna understand him the way I do.

Yung iba dyan, sasabihin maganda ang alon sa inupload nyang video. They don't even know how I feel nung dumaan sila don. I cannot even sleep. Nagaalala ako. Naiiyak ako over the phone nung tawagan nya ako at nawala ang connection bigla sa tindi ng hampas ng alon. Come on. Hindi biro. 

Hindi lang to basta kilig. Pagmamahal.
He's proud of me. I am proud of him.
Nothing is more ideal sa ganitong relasyon. No one knows. Kami lang nagkakaintindihan. Ganern.

Cheers to endless kilig Mahal. I love you. :*